حاج اسماعییل دولابی رحمة الله علیه می فرماید : خدای منان نه تنها انسانها را اسیر و گرفتار امام حسین (ع ) کرد ، بلکه دل ها را نیز عاشق و شیدای حضرت نمود . نمونه های فراوانی از عاشقان امام حسین (ع) را در عالم می بینیم که برای هیچ شخص دیگری مشاهده نمی شود. یک نمونه اش حاج هادی ابهری است. ایشان در حرم مولا امیر المومنین (ع) نشسته بود و چپق می کشید ، طلبه ای از جولوی ایشان رد می شود و می گوید : ای پیر مرد خجالت نمی کشد در حرم حضرت چپق می کشد. پیرمرد وقتی این جمله را می شنود به طلبه می گوید: بالام جان گل بورا (بیا اینجا) یک پک بزن. طلبه می گوید: من به تو اعتراض می کنم که چرا این جا چپق می کشی حالا می گویی من هم یک پک بزنم!!! بالاخره به اصرار طلبه چپق را به لبش می گذارد ، یک مرتبه می بیند فرشتگان فوج فوج در حال صعود و نزول هستند.

حاج هادی می گوید: چپق را به من بده، می گیرد و دوباره به طلبه می دهد و می گوید: دوباره پک بزن و طلبه دوباره همان صحنه را می بیند. مرحوم ابهری (ره) می گوید: من اینجا دارم کیف می کنم و چپق می کشم ، و گر نه می دانم در اینجا نباید چپق کشید. طلبه می گوید نوش جانت! من فکر کردم مثل مردم عادی این جا نشسته ای و چپق می کشی. ایشان آنقدر عاشق و واله امام حسین (ع) بود که گاهی می دیدند، در مجالس به طرف شخص ناشناس می رود و با او روبوسی می کند. به او می گفتند: آقای حاج هادی! مگر او را می شناسی! ای چه کاری است انجام می دهی؟ می گفت: این آقا بوی کربلا می دهد ، بویش به من رسید ، فهمیدم از کربلا برگشته است.

منبع:کتاب طوبای کربلا (حاج میرزا اسماعیل دولابی(ره))